Geometria wykreślna (wykład)

Opis przedmiotu
Informacje ogólne
Organizator:Wydział Nauk Przyrodniczych i Technicznych - Instytut Matematyki, Informatyki i Architektury Krajobrazu
Kod ECTS:16900-XXXX-WYK0087
Kierunek studiów: Architektura Krajobrazu (stacjonarne I stopnia)
Lokalizacja w planach rocznych:
Etap:Rok I - Semestr 2
Punkty ECTS: 3
Forma zaliczenia: Egzamin
Rozkład zajęć 2023/2024
Rozkład zajęć 2022/2023
Lokalizacja w programie modułowym:
Moduł programowy:Przedmioty obowiązkowe » Geometria wykreślna
Efekty kształcenia:
K_K01krytycznie ocenia nabytą wiedzę i kompetencje oraz konfrontuje je na polu zawodowym
K_K02samodzielnie i we współpracy z ekspertami rozwiązuje problemy zawodowe z wykorzystaniem nabytej wiedzy i umiejętności
K_K06uznaje odpowiedzialność architekta krajobrazu za podejmowane decyzje zawodowe, z uwzględnieniem dorobku i etyki zawodu
K_U01posiada umiejętność precyzyjnego porozumiewania się z różnymi podmiotami w formie werbalnej, pisemnej i graficznej
K_U03podejmuje działania i zadania inżynierskie z wykorzystaniem odpowiednich metod, technik, narzędzi i materiałów, niezbędnych do projektowania i realizacji obiektów architektury krajobrazu
K_U04rozwiązuje zaistniałe problemy zawodowe dostrzegając wady i zalety podejmowanych działań
K_U05potrafi stworzyć koncepcję i opracować dokumentację projektową oraz wykonawczą obiektów architektury krajobrazu według zasad i wymogów formalnych, a także za pomocą technik komunikacyjnych potrafi zaprezentować osiągnięte wyniki w środowisku zawodowym i poza nim
K_U07potrafi wyszukiwać i analizować informacje pochodzące z literatury, baz danych oraz różnych źródeł, także w języku obcym; potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie
K_U09ma umiejętność poszerzania swojej wiedzy, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania zawodowego oraz rozwoju osobistego
K_U14potrafi pracować indywidualnie i w zespole oraz wyznacza hierarchię i kolejność działań
K_U17potrafi ocenić przydatność metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym, charakterystycznego dla architektury krajobrazu oraz wybrać i zastosować właściwe metody i narzędzia
K_W04ma podstawową wiedzę z zakresu biologii, chemii, matematyki i nauk pokrewnych, która jest niezbędna w dalszych etapach kształcenia architekta krajobrazu
K_W13zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu architektury krajobrazu
K_W16ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną obejmującą kluczowe zagadnienia z zakresu geodezji, geometrii wykreślnej, rysunku technicznego i zasad projektowania krajobrazu
Cele przedmiotu
Założenia i cele przedmiotu:
Cel zajęć:
Celem przedmiotu jest zaznajomienie studentów z podstawami wykreślnych metod odwzorowania obiektów inżynierskich, a także wyćwiczenie umiejętności restytucji utworu przedstawianego na rysunku. Językiem architekta jest rysunek, stąd też umiejętność przedstawiania trójwymiarowej przestrzeni w dwu wymiarach płaszczyzny rysunku w sposób jednoznaczny i znormatyzowany wydaje się dla przyszłego projektanta kwestią nieodzowną. To samo dotyczy umiejętności odczytania informacji zawartych na arkuszu rysunkowym. Szczególną rolą przedmiotu jest kształtowanie wyobraźni przestrzennej, zdolności spostrzegania jako przygotowania do pracy projektowo – inżynierskiej.
Wymagania wstępne
Przedmioty wprowadzające oraz wymagania wstępne:
Matematyka (znajomość podstawowych zagadnień matematyki)
Rysunek techniczny (znajomość podstawowych zasad rysunku technicznego)
Efekty kształcenia dla przedmiotu
Zamierzone efekty kształcenia:

Wiedza:
Student definiuje i charakteryzuje podstawowe geometryczne elementy przestrzeni, rozpoznaje i nazywa ich wzajemne relacje; zna charakterystyczne cechy wybranych obiektów geometrycznych, definiuje podstawowe pojęcia, zna zasady wybranych metod odwzorowań: metody rzutów Monge’a, metody rzutu cechowanego, metody rzutu aksonometrycznego, metody rzutu środkowego - i wie jak zastosować je w określonych zadaniach, zna metody restytucji rzutów tj. identyfikacji na podstawie rzutów kształtu elementów przestrzeni i ich wzajemnych położeń. Wykonuje wybrane konstrukcje geometryczne oraz charakteryzuje podstawowe utwory geometryczne
Umiejętności:
Student wykorzystuje i stosuje poznane metody odwzorowań do przedstawienia trójwymiarowej przestrzeni w dwu wymiarach płaszczyzny rysunku, określa na podstawie rzutów położenia elementów w przestrzeni, dobiera i stosuje właściwe metody konstrukcji, rozwiązuje zadania konstrukcyjne z zakresu poniżej przedstawionej tematyki.
Inne kompetencje (postawy):
Kurs geometrii wykreślnej powinien pomóc studentowi rozwinąć wyobraźnię przestrzenną.
Metody dydaktyczne
Metody i pomoce dydaktyczne:
Forma zajęć:
Wykład z wykorzystaniem pomocy multimedialnych
Wymagania dotyczące pomocy dydaktycznych:
Komputer, rzutnik multimedialny
Treści programowe przedmiotu
[s. dr inż. arch. Anna Tejszerska - 2012/13]
Treści programowe:
Treść zajęć:
Podstawowe pojęcia geometrii. Rodzaje odwzorowań. Rzutowanie – rodzaje rzutów i ich własności. Stosowane rodzaje odwzorowań. Założenia metody Monge’a.
Rut prostokątny – metoda Monge’a. Odwzorowanie podstawowych elementów przestrzeni (punkt, prosta, płaszczyzna). Odwzorowanie relacji wynikających ze wzajemnego położenia. Elementy przynależne. Odwzorowanie relacji równoległości.
Odwzorowanie elementów prostopadłych. Kład trapezowy płaszczyzny rzutującej. Kład trapezowy odcinka.
Odwzorowanie elementów prostopadłych. Zmiana układu rzutni – transformacja.
Odwzorowanie elementów wspólnych, metoda wyznaczania punktów przebicia. Zasada konstrukcji cieni w metodzie rzutów prostokątnych i aksonometrii.
Konstrukcja obrotu. Odwzorowanie brył – ostrosłup, przekroje, rozwinięcie. Wyznaczanie cieni własnych, wzajemnych i rzuconych przy oświetleniu centralnym.
Odwzorowanie brył – Graniastosłupy. Przekroje, rozwinięcia, konstrukcja cieni – własnych, rzuconych i wzajemnych przy oświetleniu równoległym.
Dachy – odwzorowanie, konstrukcje krawędzi połaci – wielkości oryginalnych, kąty jakie tworzą połacie i sposoby ich wyznaczania.
Powierzchnie i krzywe stopnia drugiego – ogólna charakterystyka, tworzenie. Odwzorowanie okręgu.
Odwzorowanie i przekroje kuli.
Powierzchnie stopnia drugiego. Odwzorowanie walca nieobrotowego i obrotowego, przekroje i rozwinięcia – konstrukcja modeli.
Powierzchnie stopnia drugiego. Odwzorowanie stożka nieobrotowego i obrotowego, przekroje i rozwinięcia – konstrukcja modeli.
Cienie okręgów i cienie kuli. Sposoby wykreślenia przy oświetleniu równoległym i centralnym.
Przenikania powierzchni – szczególne przypadki. Odwzorowanie sklepień.
Powierzchnie prostokreślne. Projekty zadaszeń.
Rzut cechowany – założenia i zastosowanie
Rzut środkowy – perspektywa stosowana.
Kryteria oceny i sposoby weryfikacji zakładanych efektów kształcenia
Forma i warunki zaliczenia:
Egzamin (100%)
Literatura podstawowa i uzupełniająca
Literatura podstawowa i uzupełniająca:
Literatura podstawowa:
1.Anna BŁACH – „Inżynierska Geometria Wykreślna – podstawy i zastosowania” Wydawnictwo Politechniki Śląskiej 2006
2.Bogusław GROCHOWSKI – „Geometria wykreślna z perspektywą”
3.Andrzej KANIA – „Geometria wykreślna z grafiką inżynierską” cz.1 Rzut cechowany. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej Gliwice 2008
Literatura uzupełniająca:
1.Kazimierz BARTEL – „Perspektywa malarska”
2.Anna BŁACH, Anita PAWLAK – „Inżynierska Geometria Wykreślna – zbiór zadań” Wydawnictwo Politechniki Śląskiej 2008
3.Bogusław GROCHOWSKI - „Wykład z Geometrii Wykreślnej z materiałami do ćwiczeń”; Andrzej KANIA - „Geometria wykreślna z grafiką inżynierską” cz. 2 Rzuty Monge’a. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej Gliwice 2008
4.E. OTTO; F. OTTO – „Podręcznik Geometrii Wykreślnej”.