2015 r. - Praca magisterska
Wydział Nauk Społecznych » Dziennikarstwo i komunikacja społeczna (stacjonarne II stopnia)
Promotor: dr Joanna Sosnowska
Słowa kluczowe: Wojciech Cejrowski "Boso przez świat" "Wojciech Cejrowski. Boso" programy podróżnicze

Niniejsza praca ma na celu zaprezentowanie w sposób pełny i wartościowy cech gatunkowych programów podróżniczych Wojciecha Cejrowskiego pod tytułem „Boso przez świat” i „Wojciech Cejrowski. Boso”. Przedmiotem badań jest nie tylko samo wykazanie owych cech, ale także przedstawienie definicji jednego z telewizyjnych gatunków jakim niewątpliwie jest program podróżniczy oraz ukazanie sylwetki jednego z polskich dziennikarzy i podróżników - Wojciecha Cejrowskiego. Tytuł niniejszej pracy brzmi: „Cechy gatunkowe cykli programów podróżniczych Wojciecha Cejrowskiego w latach 1996-2013”. Wyżej wymienione programy podróżnicze łączą w sobie cechy takich gatunków jak: reportaż, film dokumentalny, przewodnik telewizyjny, reality-tv, program edukacyjny. Stanowią one również doskonały sposób na spędzenie wolnego czasu, dzięki czemu ich odbiorca, oglądając poszczególne odcinki, może zgłębić wiedzę nie tylko na temat odrębnych kultur, ich zwyczajów, zachowań, czy tradycji, ale także na temat otaczających go na co dzień przedmiotów, zwierząt i roślin. Niniejsza praca skupia się głównie na analizie dwunastu odcinków wchodzących w skład obu wymienionych wyżej programów. Autor poddał analizie po dwa odcinki z każdego cyklu. Można tu znaleźć takie tytuły jak: w programie „Boso przez świat”: z 2007 roku - „Hacjenda” i „Z kamerą i strzelbą do dzikich plemion”, z 2008 roku - „Israelitas” i „Tabu”, z 2009 roku - „Słoń domowy” i „Macho”, z 2010 roku - „Mato Grosso” i „Tartak”, w programie „Wojciech Cejrowski. Boso”: z 2011 roku - „Śmietniczek” i „Arabski kupiec” oraz z 2013 roku - „Tytoń” i „Trzcina cukrowa”.
Pomocna okazała się także literatura, a najbardziej takie pozycje jak książka Grzegorza Brzozowicza „Cejrowski. Biografia” zawierającą bogatą biografię Wojciecha Cejrowskiego, od chwili narodzin, aż do momentu stania się przez bohatera jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci w Polsce, a także publikacja Beaty Królikowskiej i Dariusza Rotta pod tytułem „Strategie autoprezentacyjne w reportażach podróżniczych Wojciecha Cejrowskiego”, w której można natknąć się na bogaty opis ról, jakimi posługuje się Wojciech Cejrowski w prezentacji własnej osoby w swoich reportażach podróżniczych „Rio Anaconda” oraz „Gringo wśród dzikich plemion”.
Niniejsza praca nie wyczerpuje jednak tematu w całości, ponieważ przeprowadzona analiza odnosi się do odcinków emitowanych w latach 2007-2013 i nie uwzględnia tych z roku 2014.
Zagadką pozostaje też metoda i styl prowadzenia przez podróżnika programu, który z czasem może też ulec zmianie, choć niekoniecznie musi. W tym miejscu program może zawierać w sobie cechy innych gatunków niż te omówione powyżej. Niemniej jednak program podróżniczy Wojciecha Cejrowskiego nie bez powodu zdobył złoty medal w kategorii Travel & Tourism w 51 międzynarodowym konkursie New York Festivals 2008.